درباره من

مدتیست که از سراب غرور به مامن سرور و عشق پا گذاشته ام ، احساس می کنم هنوز درک حضور نکرده ام امامی دانم که عشق دریافتنی است نه گفتنی
گاهی فکر می کنم چون عشق دارم پس هستم و چون عاشقانه می روم
پس می مانم و برای همیشه « عند ربهم یرزقون » من به دنبال خویش می گردم ... اما راه مرا به سوی خود می برد.
تا اینجا هم که آمده ام قوت من نبود ؛ عشق او بود که مرا می کشید و گرنه کجا می توانستم این همه راه را بپیمایم؟
"فرازی از وصیتنامه ی دانشجوی شهید علی اصغر حسین پور ازغدی"